Αγορά Κόκερ:Το θέμα της αγοράς ενός σκυλιού ράτσας, είναι από τα φλέγοντα ζητήματα που θα πρέπει να απασχολήσουν τους υποψήφιους ιδιοκτήτες. Η αγορά ενός σκύλου δεν έπεται μόνο υπευθυνότητα, σχεδιασμό και όλα όσα γράφω παρακάτω, αλλά κατά βάση την πηγή, από όπου θα τον αγοράσουμε. Πρέπει να καταλάβουμε πως στα σκυλιά, όπως και στα περισσότερα ζώα, παίζει πρωτεύοντα ρόλο το γενεαλογικό τους δέντρο. Αν ο πατέρας για παράδειγμα, έπασχε από κάποια κληρονομική ασθένεια (πχ νεφρική ανεπάρκεια), είναι 100% βέβαιο πως θα πάσχει και ο γιος ή η κόρη του. Αυτό σημαίνει πως η πηγή αγοράς πρέπει να διευθύνεται από ανθρώπους που έχουν εξειδικευτεί στη ράτσα, μας δώσουν συγκεκριμένες και πραγματικές πληροφορίες για τους προγόνους του σκύλου και επίσης μας πληροφορήσει για το πού αυτοί βρίσκονται, ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να τους δούμε. Επομένως ακόμα και να μη μας ενδιαφέρει να "κατεβάσουμε" το σκυλί μας σε εκθέσεις, είναι επιβεβλημένο να ξέρουμε για τη φάρα του πριν τον υιοθετήσουμε. Πολλές από τις παθήσεις που κάνει έναν ιδιοκτήτη και έναν σκύλο να υποφέρουν είναι σχιζοφρένειες, νεφρική ανεπάρκεια, καρδιακά προβλήματα, αδικαιολόγητες φοβίες, ψυχολογικές διαταραχές, στομαχικές ανωμαλίες, δυσπλασίες κλπ. Γι' αυτό λοιπόν να απευθυνθείτε σε εξειδικευμένα καταστήματα, κατά προτίμηση εκτροφεία, που φέρουν όλες τις απαραίτητες εγγυήσεις και τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Τα κόκερ (Σπάνιελ), είναι μια ιδιόρρυθμη ράτσα (όπως όλες άλλωστε),
για την οποία, θα πρέπει να το σκεφτείτε πολύ πριν αγοράσετε.
Τι εννοώ με αυτό; Τα κόκερ, είναι σκυλιά εργασίας και δυτυχώς το μικρό τους μέγεθος, έχει παραπλανήσει πολλούς αγοραστές, οι οποίοι επιζητούν ένα σκυλί "σαλονιού", όπως λέμε. Η ιστορία των κόκερ, τα θέλει δεινούς κυνηγούς θηραμάτων - πουλιών στις βασιλικές αυλές. Η φύση τους, τα γονίδια δηλαδή που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά, υπάρχουν - σχεδόν - αναλλοίωτα και στο σημερινό κόκερ. Η αντίληψη των
ανθρώπων όμως, η οποία λόγω μικρού μεγέθους, θεωρεί ότι ένα κόκερ είναι σκυλί παπλωμάτων και κρεβατιών, τείνει να αφανίσει αυτά τα κυνηγετικά ένστικτα. Μπορεί, βέβαια να μην είναι κυνηγός κάποιος. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να υιοθετήσει ένα κόκερ. ΠΡΕΠΕΙ όμως, να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του, για να του θυμίζει αυτή τη φύση (πχ βόλτες στην εξοχή, παιχνίδια με αντικείμενα που πρέπει να ψάχνει και να φέρνει πίσω κλπ). Απογοητεύομαι, που πολλοί από τους ιδιοκτήτες, αδιαφορούν γι' αυτό και τα έχουν κλεισμένα σε ένα σπίτι ή ένα μπαλκόνι, χωρίς να ενδιαφέρονται για τις συνήθειες του, με αποτέλεσμα να 
δημιουργείται προβληματική συμπεριφορά στο σκύλο, πράγμα που δημιούργησε και τη φήμη, ότι τα κόκερ "παθαίνουν διαταραχές"... Να είστε βέβαιοι, πως καμία διαταραχή δεν μαθαίνουν και πως χαίρουν άκρας ψυχολογικής αρτιμέλειας, όταν κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν. Αν για παράδειγμα δε σεβαστεί κάποιος ότι πρέπει να βγει 3-4 φορές την ημέρα βόλτα, δε θα τον σεβαστεί ούτε ένα κόκερ. Θα τον δαγκώσει, θα κατουρήσει σε λάθος σημείο, θα εκδικηθεί κλπ, προσπαθώντας να του πει: "Ε!Με αδικείς εδώ μέσα!Μπορώ να κάνω κι άλλα πολλά πράγματα!Άσε με να σου δείξω!". Πρέπει λοιπόν, πριν γίνετε ιδιοκτήτες ενός κόκερ, να βεβαιωθείτε ότι πάντα θα υπάρχει κάποιος, ο οποίος θα σέβεται και θα τηρεί τις καθημερινές του συνήθειες. Μπορεί το μέγεθός του να είναι μικρό, αλλά είναι ένας "μεγάλος" σκύλος. Και δεν εννοώ τίποτ' άλλο, από το μοναδικό του ταπεραμέντο! Το κόκερ, έχει πάντα καλή διάθεση για εργασία και παιχνίδι και ποτέ δε θα εκδηλώσει κακή συμπεριφορά, αν τηρούνται τα παραπάνω. Κουνά συνέχεια (μα συνέχεια...) την ουρά του. Ένα κόκερ που δεν κουνά την ουρά του με αυτήν την απίστευτη όρεξη, δεν είναι ένα όμορφο κόκερ.
Είναι καλός φίλος, πιστός και άσπονδος σύντροφος για κάποιον που θα μάθει καλά το σκυλί του. Φυσικά, είναι πολύ
ναζιάρικα και επιζητούν συνέχεια την αγάπη σας, αλλά επαναλαμβάνω, πως οι "ξάπλες" και η απραγία, πρέπει να γίνονται με μέτρο! Το μυστικό είναι να καταλάβετε, πως δεν απέχει πολύ από τη συμπεριφορά του ανθρώπουμ οπότε καλό είναι να σκεφτείτε, πώς θα αντιδρούσατε εσείς και πώς θα σας φαινόταν, αν σας είχαν συνέχεια κλεισμένους σε ένα σπίτι!
Σχόλια